voor de communiteit waar zij benoemd is.

Gedure

Tiny Hölscher

6 maart 2005

ESCH ZWAAIT WITTE ZUSTERS DANKBAAR UIT

Het was inderdaad een overweldigend afscheid. Het parochiebestuur van de Essche Willibrordus Parochie had zondag 6 maart gekozen om ons afscheid van Esch waardig te vieren. Gedurende de voorbije 110 jaren was de Essche dorpsgemeenschap onlosmakelijk verbonden geweest met de bewoonsters van “Sancta Monica“. Zo zijn er door de jaren heen hechte banden gesmeed, over en weer. Als Missiezusters van O.L.Vrouw van Afrika hebben we zeker ook bijgedragen tot de interesse en liefde van de dorpsgenoten voor Afrika. En indien nodig en mogelijk hielpen wij een handje bij mensen in nood. Vooral tijdens de Tweede Wereldoorlog was ons huis een toevluchtsoord voor de Essche gemeenschap. Er werd zelfs in de kelder een kleine “Monica” geboren maar we moesten daar ook afscheid nemen van mevrouw Henket, die overleed . Zij was de oma van de architect die onze nieuwe vleugel heeft gebouwd.

Nu is de tijd gekomen om onze tenten elders op te slaan. Met grote dankbaarheid, maar ook met een vleugje weemoed en gemengde gevoelens, werden we om 10.00 uur door het buurtbusje opgehaald voor de eucharistieviering die werd opgedragen door pastoor Richard Niessen en geassisteerd door de Essche diaken Peter Broeders. Het raakte ons diep toen de vendelzwaaiers, onder tromgeroffel de kerk binnenstapten. De kerk was afgeladen vol, duidelijk teken van verbondenheid en meeleven. Inderdaad, Esch ziet ons met lede ogen vertrekken…

De met veel zorg voorbereidde eucharistieviering werd opgeluisterd door het dames- en herenkoor. Diaken Broeders verwoordde in een bijzonder mooie en inhoudelijke preek, ons leven als missionaris, onze inspiratie, ons eigen charisma en de eigentijdse invulling in de huidige tijd. “In hun betrokkenheid met Esch en met de regio hebben de uit Afrika teruggekeerde zusters steeds laten zien dat zij hun spiritualiteit behouden hebben. Het blijven vrouwen met een missie”. Heel bijzonder was de wijze waarop hij het evangelie van de blindgeborene toepaste op onze concrete realiteit dat we in Afrika niet “ziende blind” waren geweest maar hadden gekeken met de "ogen van het hart" en daardoor voor velen een Licht hebben mogen zijn. Hij sprak de wens uit dat de missiegeest in Esch mag blijven voortduren, ook al zijn de Witte Zusters niet lijfelijk meer aanwezig in Esch. De kindernevendienst stond ook in het teken van Afrika en ons charisma.
Ieder kind had een plaatje van een Afrikaans tafereeltje opgeplakt met daaronder de tekst geschreven : "Zien met de ogen van je hart".
In de voorbeden werd o.a.gebeden voor de noden en belangen van Afrika en ook de overleden Witte Zusters werden niet vergeten.

Meteen na de viering in de kerk, mochten we een vendelgroet ontvangen van de Essche Gilde. Daarna volgde een drukbezochte receptie in het Essche dorpshuis. Gedurende de receptie nam de vice-voorzitter van het parochiebestuur het woord en sprak een oprecht woord van dank en waardering uit namens de parochianen die op allerlei manieren waren verbonden met de Witte Zusters.( o.a. in de M.O.V. groep, de handwerkclub, door de ziekenbezoeken. )
Daarna nam de burgemeester van Haaren, waaronder de gemeente Esch valt, het woord. Hij memoreerde in het kort hoe de Witte Zusters 110 jaren geleden vanuit Vught in Esch aankwamen. De hartelijke ontvangst in het Essche dorp was een teken en het begin van een prettige samenwerking. Als blijk van waardering en dank, werd door de Gemeente Haaren aan Tiny Hölscher en Anne van den Oudenrijn een oorkonde van verdiensten uitgereikt. “Voor alles wat u, waar ook ter wereld, maar vooral in Afrika hebt gedaan voor de medemens”.
Ons gezellig samenzijn werd besloten met een muzikale groet van de Fanfare en de Essche drumband. Het buurtbusje stond alweer gereed om ons dankbaar en vol herinneringen naar “Sancta Monica” terug te brengen.

Willemien van Berkel

12 maart 2005:

DE WITTE ZUSTERS NEMEN AFSCHEID VAN “SANCTA MONICA”

Op zaterdag 12 maart hielden we voor onze zusters een open middag in “Sancta Monica “. Ofschoon niet alle zusters konden komen, waren we toch nog, samen met de communiteit Esch, met 78. Onder de koffie met gebak kwamen “Kardinaal Lavigerie” en “Mère Marie Salomé” de zusters begroeten en een praatje met hen maken. Op de vraag, wat zij zich nog konden herinneren van hun tijd op “Sancta Monica”, vooral ook van de oorlogstijd, raakten ze niet uitgepraat.
Daarna konden de zusters het hele huis doorlopen om afscheid te nemen. Sommigen wilden zelfs de kelder en de zolder nog eenmaal zien en vele herinneringen werden opgehaald.
Netty van de Langenberg, van de Heemkunde Kring, had mooie posters gemaakt met de geschiedenis van onze congregatie en van het huis, geïllustreerd met veel foto’s. De zusters konden deze bewonderen langs de muren.
In de naaikamers waren allerlei spulletjes uitgestald die de zusters mee konden nemen zoals oude foto’s, handwerkmateriaal, boekjes, e.d.
Nadat ieder weer een plaatsje had gevonden in de refter, werd onder het zingen van het lied “In verbondenheid “ een polonaise gehouden door de gangen, zelfs een zuster in een rolstoel werd meegereden !
Na een broodje om 17.00, gingen we naar de kapel waar we in een tijd van stilte onze dankbaarheid tegenover de Heer konden uiten voor alles wat we over al de jaren op “Sancta Monica” mee hebben gemaakt.
Vervolgens zongen we samen het : Afscheidslied van Huize Monica.

3. Wij gaan van hier maar blijven één.
Nog meer verbonden dan voorheen.
Eenzelfde ideaal ons bindt,
Wij willen dit beamen.
O Monica, houdt ons tesaam,
laat ons in ’t spoor van Jezus gaan.
Zo kunnen wij de toekomst aan.
Wees ons tot zegen ! Amen.

Antoinette Winkelman.

17 maart 2005:
EEN GEZELLIG AFSCHEID

Sinds 1979 worden wij geholpen door enkele dames van het schoonmaakbedrijf CSU, om ons huis “Sancta Monica” goed te onderhouden. Als blijk van waardering voor hun efficiënte hulp en de prettige samenwerking met hen, hebben wij de dames met hun partners een avond uitgenodigd. We hadden ook Frans Verhagen en echtgenote uitgenodigd. Hij is ruim 12 jaar onze kok geweest en is nu nog onze klusjesman. Ook onze twee schilders, Theo en Ad, waren van de partij met hun echtgenotes, want zij hebben ons huis goed in de verf gehouden zodat het gezien mag worden. Op 17 maart, rond 20.00 uur, kwamen ze bijna allen tegelijk binnen, zodat het meteen een gezellige drukte was, want allen samen waren met 46 personen.

Na een kopje koffie was er gelegenheid om wat rond te lopen door het huis en om de posters van Netty van de Langenberg te bewonderen.
Daarna zijn we weer samengekomen voor een dronk en onder het genieten van een glaasje nam Willy Vorstenbosch, die het werk van de dames coördineert, het woord en zij presenteerde ons een heel interessant “Herinneringsboek Sancta Monica“ waarin alle dames die vanaf 1979 bij ons gewerkt hebben, en dat zijn er 16, zelf hun verhaal geschreven hebben met foto’s erbij. Dat was voor ons een heel leuke verrassing ! We kregen ieder een exemplaar en er waren er nog genoeg over, zodat we de zusters in andere huizen ook een kopie konden geven.

Maar dit was nog niet alles. Op een serveerwagen werden twee mooie groenplanten binnengebracht. Ze staan nu te prijken aan de voordeur, maar zullen uiteindelijk de ingang van Molenwiek gaan versieren. Als aandenken aan ons hebben wij de dames ieder een kaars gegeven met Afrika erop en in het midden van Afrika een afbeelding van ons kruis.
Het was een erg gezellige avond en we zijn heel dankbaar voor de trouwe hulp die we van hen mochten ontvangen en vooral voor de vriendelijke sfeer waarin we hebben samengewerkt.

Anne van den Oudenrijn

21 maart 2005:
HERINNERINGEN UIT VERVLOGEN TIJDEN

Een paar weken geleden kreeg Anne van den Oudenrijn een telefoontje van een 88 jarige dame, mevrouw Riek van Breugel van Geel, uit Boxtel die in de krant had gelezen dat Huize “Sancta Monica” gesloten zou worden. Toen kwamen allerlei herinneringen uit haar jeugd bij haar boven want….haar grootvader dhr. de Koning, had in 1894 ons klooster gebouwd ! Ze vroeg of we het leuk zouden vinden als zij iets hiervan op papier zou zetten. En zo ontvingen wij op 21 maart de volgende interessante informatie.
“Toen grootvader Huize Monica bouwde, was mijn moeder 13 jaar oud. Zij vertelde dat er in die tijd nog geen telefoon was en ook geen fietsen. Als grootvader met zijn zonen gingen werken in Esch, gingen zij dus met paard en wagen of te voet.
Als er in Boxtel een vracht stenen gebracht was, moest mijn moeder te voet te naar Esch om te zeggen tegen haar vader dat er een vracht stenen aangekomen was en dat hij naar huis moest komen om die te lossen. Dan ging mijn moeder dus met haar vader met paard en kar terug naar Boxtel om daar die stenen te lossen.
Op deze manier moest mijn moeder wel meer boodschappen in Esch gaan brengen, zoals bij de geboorte van een van zijn kinderen. Grootvader had tegen zijn vrouw gezegd : “Vrouw, als je begint ( hij bedoelde te zeggen : als je denkt dat je kindje vandaag komt ) stuur dan ons Mientje maar naar Esch, want dan kom ik meteen naar huis”. En zo gebeurde het ook.

Mijn moeder mocht ook wel eens meerijden in een rijtuigje met een van de paters van de Burgakker in Boxtel. Die Witte Pater ging dan kijken naar de bouwvorderingen van St. Charles op de Bosscheweg. Dat klooster werd ook door mijn grootvader verbouwd in die tijd. Toen het klooster in Esch helemaal klaar was, zei grootvader tegen mijn moeder, dat zij het hele klooster mocht vegen, zodat zij altijd zou kunnen zeggen, dat zij als eerste het hele klooster uitgeveegd had. Mijn moeder vertelde mij al deze verhalen in geuren en kleuren, vandaar dat ik dit nog allemaal weet. Ik wens jullie allemaal nog een fijn verblijf in je nieuwe omgeving. Ontvang de hartelijke groeten van :

Riek van Breugel van Geel

N.B.
Donderdagmiddag, 7 april, bezocht mw.van Breugel, samen met haar dochter, ”Sancta Monica”. Ze had mooie oude foto’s bij zich van haar grootouders en ouders. Veel herinneringen werden opgehaald, ze was heel erg geïnteresseerd niet alleen in het gebouw, maar ook in ons leven.

23 maart 2005:
EEN RIJKE TRADITIE DOORGEVEN

We hebben al vaker van ons laten horen over K.A.N.: Klooster Archieven in Nederland, opgericht in 1989, waarvan wij lid geworden zijn in 1997.
Er hebben veel ontwikkelingen plaats gevonden sindsdien door de grote inzet van besturen en commissies van religieuze orden en congregaties over de zorg voor het erfgoed en de toekomst van ons verleden. En niet te vergeten met behulp van archiva de lokale religieuzen van eigen instituten.

Het centrum voor de stichtingen: Erfgoed Nederlands Kloosis nu : Stichting Sint Aegten te St. Agatha.(Cuijk). Er is een depot aangebouwd bij het Kruisherenklooster.
Ons statisch archief is ingepakt en zal opgehaald worden ± half april om te verhuizen naar St.Agatha waar het bewaard zal worden. Ons instituut blijft de eigenaar !
Het is toegankelijk voor onszelf, en voor bepaalde doelgroe b.v.serieuze onderzoekers, familie, studenten en schoolkinderen.
Ons religieuze leven is daarbij nog niet afgesloten.Voor het dyarchief zal Antoinette Winkelman verdere zorg drain het regiohuis te Boxtel.

Hierbij wil ik graag alle zusters bedanken voor hun bij het heeft mij geholpen om al het materiaal door te kunnen geven voor de verhuizing. Maria Peters heeft veel 'gecomputerd ' voor de administratie. Helaas zijn we niet klaarmet de fotoboevan verschillende huizen omdat die allemaal vernieuwd moesten worden met zuurvrij materiaal.
Misschien zijn er wel enkelen onder u die daarvoor interesse hebben en tijd willen geven ???

Een taxateur in dienst van de archieven is gekomen om de waarde van de voorwerpen te bepalen. Hij was heel enthousiast over wat we in bewaring konden geven, alles sprak van het aandeel van onze zusters in het Missiewerk.
Tussen de voorwerpen noemen we o.a. foto's van onze Stichter, Kardinaal Lavigerie, en van Mère Marie Salomé, onderwijsmateriaal voor weven, naaien, breien, borduren, enz. Ook fotoplakboeken die een duidelijk beeld geven van ons pionierend missie- en ontwikkelingswerk.
Dat de zusters ook gewaardeerd werden door de regeringen zien we in de decoraties en de getuigschriften die de zusters werden toegekend.

Hij had grote bewondering voor onze Stichter en voor Mère Marie Salomé en vond dat onze Congregatie speciale aandacht verdient!
        

"AD MAJOREM DEI GLORIAM"
(Tot meerdere eer van God)

In dankbaarheid en vreugde kan ik me nu voorbereiden om deze rijke traditie in een nieuwe MISSIE in Eindhoven te beleven.

Wilma Hoitink

AFSCHEID VAN ONZE ARCHIEVEN

Ja, ook hier moeten we afscheid van nemen want onze archieven worden nu verhuisd naar St. Agatha, bij Cuijk. Maar hier is heel wat aan voorafgegaan ! zoals u in het voorgaande heeft kunnen lezen. In februari kwam Piluca Beneventa een paar dagen in Esch en werd er gekeken wat gaat waar naar toe.
We hebben ook enkele Afrikaanse souvenirs en voorwerpen van onze congregatie uitgezocht om mee te nemen naar de nieuwe communiteit “Molenwiek”. Het grote schilderij van kardinaal Lavigerie gaat met hen mee.

Op 23 maart was het de grote dag dat Wilma, samen met de archivaris, de laatste hand legde aan het archief en werden al de dozen ingepakt, klaar voor het vervoer naar St. Agatha. In een andere kamer staat alles klaar voor vervoer naar Rome, Parijs. Ook Polen wordt herdacht opdat zij meer materiaal kunnen gebruiken om aan geïnteresseerden te tonen.

En zo wordt er weer een stukje geschiedenis afgesloten.
We willen hier Wilma Hoitink heel bijzonder danken voor al het werk dat zij over afgelopen jaren heeft gedaan. Het was een monnikenwerk ! want er moest heel veel worden gedaan. De eerste loodjes wogen zwaar maar de laatste nog veel meer !
Namens ons allen: veel dank Wilma. Het ga je goed in Eindhoven.

Antoinette Winkelman

VERHUIZINGEN

Op 15 maart zijn Marianne Kemmeren en Riek Freijse verhuisd naar Nuland.
Hun kamer- en telefoonnummers zijn : Marianne : K. 122. Tel.: 073 53 42 322
Riek: K. 622. Tel.: 073 - 53 42 403

De verhuizing van de drie zusters voor Eindhoven, Rosalia, Wilma Hoitink en Truike de Win, is vastgesteld op 18 april.
Hun kamer en telefoonnummers zijn: Rosalia : K. 016. Tel.: 040 214 01 60
                     Wilma : K. 135. Tel.: 040 214 01 53
Truike: K. 039. Tel.: 040 214 01 36

We hopen dat zij spoedig gewend zullen zijn.


OVERLEDEN FAMILIELEDEN

Op 28 maart is de broer priester van + Bertha Bressers overleden. ( Arnold Bressers )
Op 1 april is een schoonzus van Cecilia Terwisscha van Scheltinga overleden.
( Mw. B. Terwisscha van Scheltinga van Heugten )
Op 2 april de laatste zus van Catharine Sanders ( Mw. L. Veltman Sanders )
Op 10 april is een zus van Irma overleden ( Mw. J. van Hoek Fijt )

Wij wensen allen veel troost en sterkte in deze periode van verdriet en rouw vooral ook de familie Bressers die binnen een paar maanden vier familieleden heeft verloren.


BEZOEK

Op 16 april komt Johanna van der Heijden voor twee weken Nederland. Op 29 april vertrekt zij naar Rome. We heten haar van harte welkom en wensen haar een paar fijne weken.

Webmaster-NL